9.01.2009

of birthdays and wishes

my birthday is not as uneventful as i thought it would be.

woke up twice to Strawberry Fields Forever by The Beatles, that's why its my b-day song. we went to manaoag to attend mass early in the morning, which was good.

got the copy of Stella Mag and saw myself. whoa.. i'll stop there.

i got a call from hu-hom. its kindda kilig but still no. never again.

i got a txt from my crush... ahahaha! tawa ako ng tawa nung nabasa ako! akin na lang yung text, di ko na ishishare. basta nakakaloka sya.

namili na naman ako ng sapatos. tingin ko talaga malala na problema ko sa sapatos eh. kakabili ko lang last week eh. wala na akong malagyan sa bahay, ubos na ung shoebox keeper space ko! di ko naman maipamigay dahil 10 ang shoe size ko at puro heels ito. ahahaha! girl. di ko naman mapahiram sa kapaid ko kasi s8 lang ang shoe size nia. tapos nagbabalak pa akong bumili next week.... aaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh ilayo nio ko sa mall!!!!! lilipat na ako ng bahay, ung malayo sa eatswood!!! wahahahaha!!!

may problema rin ako sa mga dresses eh. di ko rin maitigilan. wala na akong closet space. kakainis.

iisa lang talaga ang naiisip kong solution.

MAGPAGAWA NG MAS MALAKING CLOSET SPACE!!!! ahahahaha!!

thank you po sa bday greetings.

nakuha ko na ang 1 out of 3 bday wish ko!!!

still waiting for the next two.

crossing my fingers.

and of course! thank you family and friends for the greetings and wishes!! love you all!!!

8.25.2009

news of my old world.

ahum. well, i'll try blogging from work now. just now.

i manage to squeeze a little petiks time at work and read my past journals. most of the blogs/rants/raves are from my years in college- way back 2 years ago.

medyo naculture shock lang ako sa mga nabasa ko. na gaing mismo sa utak ko. weird diba? anyways, i was reading the part of i think im on my freshmen year. I thought all this time my freshman year was the bomb. i always remember it as full of fun and childish candor. i wasnt expecting the 'bombs' i read. akala ko all fun ako nun. the people are great, the setting, the idea everything. pero di pala. maraming ka-shit-an din pala nangyari. and most of the people i've known in frehsman year dont even talk to me. they're not even my facebook friends. ahaha!

sophomore year?! dont even get me started. i think my mind totally blacked out during sophomore year. i dont even remember my most enjoyable time, much more the shittiest.

junior year was anything but. its like the scar of my whole college life. the subjects are the hardest. the people are insane! but it turned out the start of a new beginning.

senior year. i'll discuss that in a different era.

all in all, i cant evenr ecognise myself in college. i wanted to say na sobrang nagmature na ko. pero parang hindi pa rin. i think the only thing that change in my life big time are prioritise. my prios are way off now. now my prios are:

paying for the house
investing on a lot
pimping the car
saving for my future
my sis' college tuitions
and other work related stuff (which will bore you out)

i can't even see my friends on a weekend. my life is so grown up.
buti na lang nagkaron ng reunion. thanks sa fb. reunion part 1 and 2! na nasundan pa ng maraming inuman session. the reunion mad eme think na, namimiss ko pala ang mga taong to. mga kaklase ko sila since kinder days pa!

isa pang realisation. napakababaw ko pala nun. feeling ko ang galing galing ko. feeling ko ang lalim kong mag isip. shallow pala ako nun. narelaise ko rin na TH ako nun, papa-impress ako sa mga prof kong ang tataas ng lipad sa literary and philo world. di ako bagay sa mundo nila. wala akong alam.
hanggang nagyon nga di ko pa rin maxado gets yung concept ni nietsczhe eh. tama ba spelling?

ngayon ko lang talaga naisip na ang hirap pala, pag hawak mo na ang buhay mo. kapag napigtas na ang tali mo sa magulang mo at ikaw na ang humihila ng direksyon ng pelikula mo. at dahil rin sigurong wala akong pwedeng sisihin sa mga desisyon ko, kundi ako.

sana kahit 1 araw lang magin 10 years old ako ulit. o kaya sanggol. para mas appreciate ko kung ano at sino ako noon.

8.24.2009

will blog again.

well hello there! naadik ako sa facebook at sira ang pc ko kaya hindi ako nakakapag-blog. well i will blog siguro next next week na!

5.05.2009

WOOOHOOOO!!!

kaya parang walang kagana gana ako mag blog ay dahil depress depressan ako nung nakaraang buwan. kasi akala ko ung ipod ko sira na. perrooo...

woohoo me!

okay... nagawa ko rin ang ipod ko! isang malaking yehey sakin. grabe!! worried na ko eh, buti na lang naisip ko yun.

2 weeks na kasing hindi madetect ng pc ung ipod. dahil sa kagagawan ko rin. may binura akong apple application sa hard drive kasi kailangan kong magdefrag, eh kulang ung space. binura ko sya. since then... wala na.

naiiyak na nga ako eh, kasi wala pang 1 year ung ipod ko... masisira na. akala ko rin nilamon na ng trojan ang ipod ko, dahil nga napuno ng trojan tong pc dahil sa kapatid kong bunso, na hindi marunong magscan at pasak lang ng pasak ng mga flashdrive.

anyways... medyo nakakatakot sa aking work nagyon. i wont go into details na lang. isang malaking SHET! pero ok lang. i understand. recession eh. kaya nga gabi gabi nagdarasal akong sana matapos na ang recession at sa kung tutuloy ito, sana hindi ako mawalan ng trabaho.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ok. ano pa. aaahhhh. these past weeks lagi kaming lumalabas nina twacey at yekki. so far... masaya naman sya. ang plano, every other week lumabas. at bago pa ako masumbatan lalo ng mga taong ito i-a-upload ko na ang mga pix.

```````````````````````````````````

nga pala HAPPY MOTHER'S DAY sa ating mga ina!!! namili nga kami ng peryborit cake ni mommy kasi nga mother's day. yun ung cake na ginawa ng Mansion bakery dito sa gapo ung black forest nila. mamaya na lang ung pix inaayos ko pa kasi. sarap ng kanin ng aking ina. ung lang kasi ang kinakain nian cake.

3.21.2009

definitely a nightmare.

funny story.

ni hindi ko man lang iniisip ang taong ito nung patulog na ko or ever! promise!! and yet maxadong madrama ang panaginip ko sa kanya. mga tipong maalaala mo kaya na parang romeo and juliet. nakakatawa. pag gising ko nga kanina, tawa ako ng tawa. ahahaha.

ito na yung pinakagist ng story ayoko ng i-elaborate kasi, baka mabisto nio kung sino sya. di ko kakayanin ang panunukso if ever.

YOU GUYS know him. pwera yung mga college dabarkads ko...

eto:

setting: secret, madalas tayo dun. basta gabi sya, tapos pauwi na ko. and he showed up.

characters: ako, my dad, at sya, itago na lang natin sa pangalang SCAR

parang eto na nga, pinupursue na nia ang lola mo, tapos syempre ang lola mo winner ang feeling, so ito na, uuwi daw ako ng gapo, then sinundo ako! aba ihahatid daw ako sa bahay, para makilala ang familia du juor. (natatawa talaga ako habang tinataype ko to) yun na, and then nakita sya ni dad. hindi sya type. so ako, mega tanggol naman sa lolo mo! aba, ang ginawa ni Ama, ay kinausap, niligaw sa gapo at ayun, di ko na nakita. aba, mega crayola naman daw ako!!! grabe! as in! di ko kinaya. nag away pa raw kami ni ama, na mega sinagot sagot ko raw ang everything. ayun, pagbalik ko ng manila nagsolo na raw ako, pero di na raw ako kinausap or pinuntahan pa ni Scar... iyak daw ako ng iyak... grabe.

yan ang gist.

medyo barubal yung storia pero pag inelaborate ko kasi mahuhulaan nio talaga! at nakakahiya. naloka nga ako pag gising ko, ni hindi ko sya iniisip, di ko na sya naaalala pero MAY GAWD!!! ANG HEIGHT NG EMOSYON!!!

nakakatawa talaga.

cue music: tut-tururururut tut tut tut turururut

3.13.2009

impulses and emotions

im thinking of something witty to write hear or something to talk about... but i got zilch.

my mind is on a constant roll of the emails i've answered, and my brain cells are fried to a pulp from over exposure to computer and tv radiation. i've managed to rescue my hearing as i quit plugging my ears with my ipod. last week and this week is a stressful week. and im so stressed already so im not gonna blog about it.

and guess what i received when i turned on my cp:

"honey, how's your day??"

i know your being sweet and all and you just wanted to know how my day went and your worried.

but honey, when my day is one ginormous CRAP i cannot appreciate any kindness or sweetness or rainbows and butterflies sent to me. no matter how sweet and cuddly or whatever words needed to describe that loving way is, i cannot take it.

so sorry. really i mean it. im sorry for always acting so crappy. im sorry if i cant appreciate the little things. im sorry if i cant give enough time for us. im sorry if im not posting our pictures or still claiming im single in facebook and friendster.

3.06.2009

look at what we've become

i've been chatting with my college buddies trhu facebook. been rekindling some college barkada chismis and antics as well. medyo nawala kasi ako sa sirkulasyon. actually laging nangyayari un sakin. focus ko kasi work eh.

so via facebook ive been hearing that not everyone turned up to be a big shot journalist like everyone dreamed of. dun ko rin narealise na napaka idealic naman ng college for us, especially for me. college is supposed to teach me the rounds of the dog eat dog world but hell!!! wala rin pala. its still a comfort zone.

some of them, who i believe will turn out to be one hell of a journalist are now in cc. just like me. yung iba naman, eventhough they're living the journalistic dream wants to be in cc.

for example my friend lee. i would kill to get a chance to apply in abs, he's already in that zone. he just need to prove himself. and he's one good writer too.
kaya lang he's thinking of applying in a cc. kasi nga ang baba ng pay.

mjeff. one hell of a writer. i can totally see her writing for the literary section of PDI. then she's teaching korean kids to speak english.

doing what you love doesnt always equate in making you happy.

ive been contemplating about how would i feel when i pursue my journalism career.

would i absolutely love it?

would i be so happy and contented?


i dont think so. siguro kung solong katawan lang ako... na hindi ko sinusuportahan ang pamilya ko. maatim kong mag sulat for a living. ok lang sakin na 12k starting ko or 10k. basta im writing.

pero hindi eh. i need money. i need to save money. i need to give money. i need money to survive.

akala ko talaga, im such a loser for not pursuing a journalistic career. im such a loser kasi wala akong nababalitaan na batchmate kong nag end up sa cc but me.

but then eto na, i know the truth.

napaisip na rin ako eh, buti nang ganito. di ko man pinag aralan to, atleast binubuhay ako.

hindi na praktikal na ipilit mo na ang pinag aralan mo ang makuha mong trabaho. hindi rin naman masama yun. pero sa sitwasyon natin ngayon, di talaga advisable. mahirap ang buhay ngayon. kailangan natin ng pera.

saka ko na siguro iisipin ang pagsusulat. pag nakapag ipon na ako ng malaki laki. na hindi ako nahihirapang hugutin ang pera kung saan.

or...

mag asawa na lang ako ng bilyonaryo na may stocks sa isang broadcasting company at magdemand na gawan ako ng sarili kong show or magazine! ahahahahaha!!!

wish ko lang.

2.28.2009

in a winter wonderland (layo ng title)

ahahahhahahahha.. wala lang. masakit ang tyan ko sa gutom at antok. medyo boring ang buhay ko ngayon. wala maxadong kasiyahan. summer na naman. ewan ko ba 90% ng mga tao sa mundo ay gustong gusto ang summer. pero ako? ayoko. AYOKO. dahil bukod sa mainit, ay mainit talaga! panggabi pa naman ako, kailangan kong matulog sa umaga. pagpatak ng alas onse hanla! gising na ang diwa ko! pano, basa na ako ng pawis! 4 na electric fan na ang nakatapat sakin di talaga pwede... hindi talaga ako fan ng pawis. o pagpapawis. buti sana kung bawat pagpapawis ko ay automatic 10lbs off sakin diba! edi in 2 weeks lang seksi na ko!!! wahahahaha! di na. ang pangit ko kaya pag payat. na try ko na. shet. mukha akong bungo. ung kontinig payat lang pwede na ko. yung sobra ayoko. pero di naman ako aabot sa payat ni paris hilton no! ibang level yun. bordering on anorexic na yun. tama na sakin ang lumiit ang hips at hita ko isama ko na ang arms ko.

anyway.

wala talaga. walang nakakatawa. sabi ko pa naman, magblo-blog lang ako kung may nakakatwang istorya akong sasabihin senyo. ano ba? wala eh. isang buwan na rin akong diet kay papa jack. kung pwede lang mag radio habang nagtratrabaho diba? nakakatawa kasi talaga yung kay papa jack. isang off-the-wall in yourfuckingface advise ang ibinibigay nya, kung baka funny but brutally frank. ask at your own risque. what a hell of a show if conceptualise to become a talk show for tv! kaya lang di papayag si madam la guardia. offensive sya kanya ang kulantro! wahahaha! di naman, may sexual undertones kasi ung. undertones??? wat? di naman. for adults only lang.

siguro, if we exist in a variably unconventional explicitly favorable world, papa jack would be in prime time. maxado naman akong fan. wahahaha. seriously, he would. yan nga eh if we exist in a non-naivity world. where there is no taboo, no explotive and no holds barred realism. pero kung ganun. baka chaotic tayo. kaya stay with radios na lang tayo papa jack.

hehehe.

pansinin nio. i have no letter 'Z'. sa sobrang practice ko ng british slang at spelling wala na. lahat ng z ko s na. whether verb or noun ung word. leche.

2.23.2009

eat bulaga.

hahahahhaah!!!

i started this blog entry laughing. kasee... i was watching Eat Bulaga taktak portion. isang malaking tumbling ang pangyayari. eto para malinaw:

bossing: san galing yung pangalan mo?

contestant: sa tatay ko po!

bossing: oo nga pala junior ka!

** pero di yan masyadong nakakatawa ito talaga:

bossing: anong M ang tawag sa mga taong 18 yrs old and below?

contestant: mAkjfhksfh (di ko maintindihan, ang intindi ko ay "Mayonaisse!")

bossing: ang intindi ko mayonnaisse eh... ang sagot ay "Mi - "

audience: "Mi--"

contestant: MAY MENOR!!!

bossing: yun oh!!!

amp!!!! di ako makahinga sa kakatawa!! seryoso.

hay. kakagising ko lang. tulog ako most of the day kahapon.

isang malaking shit. ang init na sa pilipinas. di nakaktulong sa pagiging night shift ko. di ako makatulog sa umaga, lalo na pag dating ng 11am. pota cranky as hell nako. di ako makatulog!! basa na ako ng pawis. masaya sana kung sa bawat pagpapawis ko eh tanggal ng 10lbs sa katawan ko diba?! eh hindi eh. kailangan ko pa rin si doktora belo para matanggal yun. ahahaha. i wish.

nakakaloka. naaddict na ako sa facebook. pero alam kong umpisa lang to. parang friendster. pag pinagsawaan ko na, wala na, maswerte na ang 3x month ko macheck.
pero forever nako sa multiply.

medyo nag aadik adik ako ngayon. kinulayan ko ng iba ibang nail polish ang kuko sa kaliwang kamay kagabi. mga 3 am na kasi ako natulog. busy ako sa panunod ng tv. juno at wizard of oz yung palabas kaya medyo busy ako.

ewan ko ba. bigla ko na lang naisipang mag nail polish habang nakikinig kay Duffy. kaya naisip ko rin, mangulimbat ng maraming maraming album art.

kaya ito.

kung di kayo natawa sa kwento ko ng eb, eh dahil isa talaga akong shit na story teller. im not for explaining things to people. im impatient. pero ewan. nagflo-floor walk naman ako pag kailangan. di naman ako naasar. leche. oxymoronic phrases nanaman.

nga pala, pag may nakita kayong book na Lolita by Vladimir Nabokov, pakisabi naman skin, wala akong makita eh. wag lang yung nabibili pa sa russia or sa kung saan kailangan ko pang magbarko or eroplano para makabili ha. tama na ang bus, tryke or jeep.

salamat!

2.12.2009

what happened in powerbooks, gets blogged.

another blog entry.

it is approximately what? 3am? i dunno. i have no watch. i have no concept of what time is. when you're working at a call center, you will have no gauge on the days or weeks that passed you by... the only thing that keeps you is the wonderful fact that your rest day is an hour or two away... really. and pay day.

if you're not in a call center world, you wouldn't feel christmas twice a month. pay day = beer day = parent's day. yan eh kung nagbibigay ka, at isa kang wheat/raisin/loaf bread winner ng pamilya mo. BBBUUUTTT, if you're a self centered bitch who cares only about yourself or does not have any siblings or parents to support... weeeellll.... WINNER KA!!! buti ka! isa kang anak ng JUICE! and.i.totally.hate.your.guts.

hay. itigil na natin ang rant na ito about me, being in cc. marami namang benefits eh.

anyways. this is my real blog.

i went to national bookstore and powerbooks the other day. i was looking for a hard bound copy of the sandman series of neil "wonderful literary brain" gaiman, dahil yun na lang ang missing piece ng aking gaiman collection. nweiz, i went to nbs first, wala. nada. they only got hard bound Coraline. wadapak?!!! ano gagawin ko sa coraline? eh nabili ko na yun. so i told ms. reservation-book-please that if ever they have a gaiman sandman series please reserve a copy for me. so eto na.... ang files and everything echos echos na! maygawd! hanla... i have a record with them about it, 2 months ago!!! and the freakin' copy is stil MIA. maygawd. cancel the whole damn thing. please.

so off to powerb. powerb i saw my coveted books. lo and behold, when i saw the price tag -- TUMATAGINTING NA 4 KYAW!!! may gawd! isa pang may gawd!!! 4-FREAKING-THOUSAND-FUCKING-PESOS?!!!!! ha? ano ulit un??

sa 4-FREAKING-THOUSAND-FUCKING-PESOS na ibabayad ko sa nag iisang book na yun makakabili na ko ng:

- 1 buwang grocery
- 8 pares havaianas dahil may sale!!!
- 2 converse
- isang katerbang dvd sa QUIAPO
- isang trak ng chocnut
- 8 pirasong skinny-fucking-jeans
- maraming maraming shawarma
- 20 kahon ng 120 crayolasss at balon-balong coloring book!!! HEAVEN..

and so on and so forth.

sooo, i decided that eventhough its a really really good book, its not a really really good buy. mas maatim ko pang ubusin ang 4 kyaw sa pagkain kesa sa libro.

isa pa. gusto ko ng crayola.

ha.

so, umupo muna ako sa isang tabi. pwede naman ung sa pb. at nag isip isip. nasa utak ko na, na ang bibilhin ko na lang ay ang choke ni chuck palahnuik (tama ba spelling?) ng biglang....

"WHAAAAAATTTT??? YOU LOST IT?!!!" isang mala Paris Hilton na tinig, na sobrang landeee, may gawd. with matching books on the floor kinda sound

i cant help but look at the direction the voice came from. ay day. isang matinding wadapak talaga. isang pre-teen/tween or whatever ang nearly crying na. why? ( i know, im chismosa) she was talking to someone on her cp (i dunno who, my ears are not that bionic) blah-blah this blah-blah that... then "BUT ITS TWILIGHT!! ITS MY TWILIGHT BOOK?!!!! IT"S PRICELESS!!!""

huwaw. napa-upo ako. shet. it's twilight pare!!! its priceless tapos wawalain mo lang?!!! MAYGAWD. masyadong malalim ang hinanakit ng bruhang ito. maygawd.

now i have proof that twilight/robert pattinson is/it a GAWD. sinasamba sya ng mga preteen in their very very pubertal stage, thinking they're Bella.

i stood up, looked at the girl, and she's sobbing. huwaw. i pity her. i cant take the scene anymmore, its breaking my heart. and my broken heart would only be healed by starbucks. (joke) wala, lumabas na ako ng pb, nawala na sa utak ko na bibilhin ko yung choke dahil sa sobrang drama ng nasaksihan ko.

so i went home. watched cartoons and pigged-out on fita crackers. coz we're poor y'all!

hahaha!!!

2.06.2009

hello me!!

hey y'all! miss me? i know i did.

yeah i missed myself. im so busy (understatement) with work that i forgot that i even have a blog!

OA.

tigilan ang kaartehan. nagtratrabaho ako sa call center. nakaktamad mag ingles. nakakaloka ang mag ingles. pahinga muna sa blog ko.

ano na ba nangyari?

yeah, maraming ng lumipas.

lumipas nga ang birthday ko, di ako nakapagblog. di ko man lang nasabi sa world na napaka uneventful ng birthday ko. di ko man lang napagsigawan sa webspace na napaka korni ng birthday day ko. asan nga ba ako ng birthday ko??

anong araw ba pumatak yun....??? teka ... (sabay tingin sa calendar sa cp) SUNDAY pala yun. wala akong pasok. anong ginawa ko?? natatandaan ko na natulog ako. yun lang. ni hindi man lang ako nagshopping or namili ng regalo para sa sarili ko. kahit cake wala ako.

kawawa naman ako.

opkors. pasko.

bagong taon. NEW YEAR.

well, as tradition says, i need to end my 2008 with a very dramatic shitness.(pakshet, feb na ngayon ko lang gagawin to?!)

well here goes.

my 2008:

rebirth of skinny-fucking-jeans. skinny-fucking-jeans means skinny-fucking-diet to fit in your skinny-fucking-jeans. shet.

birth of multicolored-SKINNY-eyesore-pants. THAT BECAME -- IN A WEIRD AND PAINFUL WAY... APPLICABLE FOR MEN TO WEAR! ISANG MALAKING WATTAPAAAK?!!! yeah, hindi tanggap sa lipunan ko ang mga kalalakihan na magsuot ng super/notsuper skinny jeans na kulay periwinkle blue, forest green, muntik-ng-maging-fuschia red, eggplant purple at dancing sun yellow. isang malaking SHEEEEEEEEEEEEEETTTTTTTTTTTTTTTTTtt!!!!!!!!

ipod. ipod. ipod. nanochromatic. shet. enuff said. its in a very bakla-fenk! ilabshet!

havainas flash! oo i succumb to the havaianas society. fucktard ka kung aangalan ka. di mo pera to.

sarcasm and sarcasm.

cool winter nights!! dahil laking aircon ako kuno! allergic ako sa pawis.

PROP 8. im no american, but i believe in equality. and i support prop 8. LOVE transcends religion, color, race, and gender. be equal. be sugarfree. shet, korni ng segway ko.

the death of manila chismis. yeah. ever since they shut down the gossip blog of manila's elite... i feel that im less unfortunate.

jon and kate plus 8. alexis, hanna, aaden, collin, leah, joel. enuff said. catch it on TLC or discovery home and health.

the death of my pc. shet..

my love affair with ruffles sour cream and cheddar cheese. maygawd!

o syempre! the jologs of all jologs hobby ko!!! PAPA JACK'S TLC and wild confessions!!!

ayan. my 2008 atleast 3rd to 4th quarter overview ng buhay ko.

so my question is?

ikaw? kamusta ang 2008 mo?